Primavera.

Cando estabamos en 4º da ESO descubrimos o "asco do último exame". O último exame era de castelán, o mesmo día que quedaramos para grabar "Irmaus" (unha grabación que espero que nunca saia á luz). E como o seu propio nome indica, estudar para ese examen foi un noxo. Xa sei que parece unha tontería, pero non o é. Seguro que se tivera un nome un pouco máis... profesional, a cousa sería máis crible. Por exemplo, se fose "Sensación Percibida ao Estudar para o Último Exame", ou SPEUE, así, en siglas, que queda moito máis serio, semellaría o tema dunha tese de fin de carreira. 

Parece ser que despois de máis dun mes estudando a miña cabeza non solta máis que tonterías. Máis que tonterías, son evidencias. Como en Filosofía. A profesora pregunta "¿Que tienen en común la "Medicina", la "Mecánica" y la "Moral"?". Os alumnos responden "As tres empezan con M". E é verdade, outra relación non lle vexo. A profesora di que é mellor que non fagamos máis suxerencias dese tipo. E eu digo, por unha vez que intervimos nunha clase de Filosofía...

Pero agora xa está. Rematamos os exames desta avaliación. Que sensación tan... libre! Andar pola rúa sen pensar en que é o que teño que estudar despois, ou chegar a casa e poder sentar a comer con calma. E posiblemente cando me deite á noite, durmir sabendo que non pasa nada, que non me vou ter erguer a non sei que hora para pasalo mal, e erguerme sabendo que vou para o instituto sen esa carga nos ombros que é pensar que non se estudou o suficiente, que non se leva o exame ben preparado. E ler, escoitar música, tocar música, pasear, sentir a primavera, facer fotonovelas, curtas, libros, ler e respirar.