O decreto do galego

Iso de que a xente do común non entende de técnicas literarias é un falso tópico. Todo o contrario. Algareadas día e noite as neuronas do pobo pola propaganda comercial e política, a nosa materia gris aprendeu a deconstruír e peneirar as mensaxes recibidas e tamén a crear contradiscursos que nada teñen que envexar, tocante a capacidade de filigrana estilística, á retórica oficial. Un bo exemplo para ilustrar o dito e para evidenciar que non hai eufemismo, elipse ou metonimia que confunda a ninguén, atopámolo no debate sobre os depósitos para os refugallos nucleares: os detractores chámanlle “cemiterio nuclear” e os seareiros “Almacén Temporal Centralizado”, pero como uns e outros saben exactamente que é o que están nomeando, finalmente só se presentan como candidatos ao cancro atómico lugares que xa o teñen enriba ou algúns que, estando agoniantes doutros males, berran aquilo de “morra Marta, morra farta”.

Esta tese fica científica e rigorosamente demostrada co seguinte experimento: se buscamos en Google “Bases para a elaboración do decreto do plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia”, así, entre aspas, atoparemos arredor de vintecinco mil resultados; sen embargo, se pesquisamos por “borrador do galego” as referencias andan polo medio millón… “Borrador do galego”: eis unha xoia literaria de creación colectiva, un sintagma preciso e nidio, un xenial compendio metafórico sobre a verdadeira filosofía de fondo do tal documento. A xente fai “maghas” co idioma. E a xente non se “borra” cun decreto.

Luis Rei

Viva la vida!

People's Choice Awards 2010

Favorite TV Drama Actor - Hugh Laurie wins and House is announced as the Favorite TV Drama.

People! This is an absolutely magnificent honor! Thank you so much! This award for the best dramatic actor I would like to dedicate to the wonderful cast, producers, writers and crew, because they're truly fantastic and an honor to work with. The other award that we got for the best television drama I would like to dedicate to me because I am... well, without me there's nothing! And I am truly fantastic and an honor to work with.

Robert Hooke e Neil Patrick Harris

¡Oh! El rosbif de Inglaterra, el rosbif de la Vieja Inglaterra.

El carburante con el que funciona la ciencia es la ignorancia. La ciencia es como un horno hambriento que hay que alimentar con troncos del bosque de la ignorancia que nos rodea. En el proceso, el claro que llamamos conocimiento se extiende, pero cuanto más se extiende, más largo es su perímetro y más ignorancia se hace visible. Antes del descubrimiento del genoma no sabíamos que en el corazón de cada célula había un documento de una longitud de tres mil millones de letras de cuyo contenido no conocíamos nada. Ahora, después de haber leído algunas partes de ese libro, tenemos conocimiento de una miríada de nuevos misterios.
El tema es el misterio. A un verdadero científico le aburre el conocimiento; lo que le motiva es el asalto a la ignorancia, los misterios que han revelado los descubrimientos previos. El bosque es más interesante que el claro. En el cromosoma 20 se encuentra un bosquecillo de misterio tan irritante y fascinante como ninguno. Ya ha merecido dos premios Nobel simplemente por la revelación de que está ahí, pero se resiste tenazmente a que lo talen para convertirse en conocimiento. Y, como si nos recordara que el conocimiento esotérico tiene la costumbre de cambiar el mundo, un día de 1996 se convirtió en una de las cuestiones políticas más incendiarias de la ciencia.

Genoma, Matt Ridley

A falta de pan, boas son galletas

Ves, se ao final non me vai dar tempo a rematar a lista. A Londres xa non vou, non sei se haberá por aquí unha rúa que se chame Londres, e xa me conformaba... A paralela á Berlín en Santiago, xa está! :).
E se consideramos que aos Pirufláuticos importantes internacionalmente... :D
O xersei de lana pódoo comprar, e a asignatura suspensa... déixame esperar que nunca se sabe.
Xa sei que facer trampas non está ben, pero tamén hai que ter en conta de que algunhas cousas si que as cumprín, como a curta de Lorena correndo polo monte ou o camiño de Santiago, que xa é bastante importante XD

CSI: Miami

- How could he murder his wife if he was making a phonecall 3000 miles away?
- Maybe he reached out... and killed someone.

:D

Felicidades Fátima!

Wilson

- So, why are you here?
- The operation is in two hours and I'd like that you'd be there with me.
- No.
- Wha... Why?
- Because if you die, I'll be alone.

Epson!

E alí quedaba, resignada nunha esquina. Probablemente non se use máis, ou pode que o chico a use para pezas. Cantos anos non levabamos xuntas? Polo menos 6! E cantos traballos non fixemos e imprimimos? Cantas fotos? Os recambios dos seus cartuchos de tinta valíanme 4,50 euros cada un. Usaba catro: un negro, un amarelo, un azul e un maxenta. E agora esta usa dous: un negro e un de color. E valen vinte euros cada un, porque é tan nova que os chinos aínda non plaxiaron o formato de cartucho. Era unha Epson, bonita, sinxela e práctica. Foi unha boa impresora.

Deliro? Igual debería ir durmir, polo menos un día á semana non ven mal...

Samaín no Leliadoura

Hoxe fai un ano...

Acábaseme de ocurrir iso. Que que me pasou no día de hoxe o ano pasado. E supoño que en momentos como este é cando me alegro de que unha tempada da miña vida fora adicta a Fotolog. Pois o ano pasado por estas datas andaba eu enganchada a Chuck e vese que un pouco estresada cos exames. Recordaba un exame de Galego, o de cando me rompeu o teclado. E vese tamén que estaba preocupada polo libro de Bioloxía, que aínda non me chegara (pero xa fixera un exame?), ata tal punto que tiña pensado escribir tres libros: A outra Lola a Recamana, O fantasma do alcalde e A maldición do libro de Bioloxía. Á fin e ao cabo, as cousas non cambiaron moito. Non estou enganchada a Chuck porque perdín a pista de cando estreaban a segunda temporada. Aínda vin un capítulo o venres en Calle 13. Que si estou agora estresada cos exames? Pois non sei. Digamos que o de Historia do mércores non me atrae moito... Pero sempre hai días para desconectar, aínda que só sexa un pouco. Como o día que fomos facer o traballo de Xeoloxía a Corrubedo.
Ei, que temos que facer a enquisa!

Feliz 40 aniversario :D

El cerebro

El cerebro humano es una máquina mucho más impresionante que el genoma. Si os gustan las medidas cuantitativas, tiene billones de sinapsis en lugar de miles de millones de bases y su peso se mide en kilos en vez de en microgramos. Si preferís la geometría, es una máquina analógica tridimensional en vez de una digital bidimensional. Si os gusta la termodinámica, genera grandes cantidades de calor mientras funciona, como una máquina de vapor. Para los bioquímicos, requiere muchas miles de proteínas, neurotransmisores y otras sustancias químicas diferentes, no solamente los cuatro nucleótidos del ADN. Para los impacientes, cambia literalmente mientras observas, ya que las sinapsis se alteran para crear memorias aprendidas, en tanto que el genoma cambia mucho más despacio que un glaciar. Para los amantes del libre albedrío, la poda de las redes nerviosas de nuestro cerebro, a cargo del implacable jardinero llamado experiencia, es vital para el adecuado funcionamiento del órgano, mientras que los genomas expresan sus mensajes de una forma predeterminada con una flexibilidad comparativamente pequeña.

Genoma, Matt Riddley

Give peace a chance

There is always a way when things look like there’s no way. There’s a way to do the impossible, to survive the in survivable. There’s always a way. And you, you and I have this in common. We’re inspired. In the face of the impossible, we’re inspired.

O anteollo de ámbar

Nun val á sombra dos rododendros, preto da liña das neves perpetuas, por onde corría un regato coa cor leitosa das augas do desxeo, e no cal as pombas e os liñaceiros voaban por entre inmensos piñeiros, había unha cova medio oculta por un penedo que tiña enriba e pola mesta e irta follaxe que se amoreaba debaixo dela.

Trala publicación de “A aurora boreal” e “O coitelo sutil”, este derradeiro volume da triloxía ‘A materia escura’ transcorre entre o noso propio universo e outros moitos. A primeira parte estaba ambientada na época vitoriana, onde mandaban os férreos corsés da moral e das crenzas. A seguinte aventura transcorría no mundo actual coñecido. Nesta terceira entrega, Lyra e Will irán atopando todas as respostas aos enigmas que os envolven, e descubrirán por que foron eles os elixidos para desvelar o gran segredo. Despois da gran guerra terán que afrontar o seu propio destino.
...Máis espías, aliados, inimigos e criaturas fascinantes. Novas viaxes cheas de perigos e arriscadas misións de rescate. A ciencia e a conciencia. A divinidade. Vida e morte. Amores imposibles. Mundos que se separan. Todos estes ingredientes, e máis, manteñen e mesmo incrementan o nivel de intriga nunha lectura apaixoante. Os 38 capítulos deste libro van encabezados por citas de autores e obras senlleiras, o que lle confire un maior calado intelectual.
Persiste a rebeldía dos protagonistas, a reflexión en torno a conceptos filosóficos, a curiosidade científica e as dúbidas existenciais que cuestionan as convencións establecidas. A loita entre o ben e o mal, o afán de coñecemento e a valentía son a chave para que mozos e adultos compartan este interesante desafío. Philip Pullman tece, nesta saga, unha emocionante rede de historias que se mesturan no tempo e no espazo con dinamismo e orixinalidade argumental.

Faktoría K de libros

Inmundicia

O ser humano non pode permitir máis tempo o deterioro absoluto da dignidade e da intelixencia. O asalto á razón. A derrota da cultura. O oprobio diario desta televisión que en base ás súas audiencias está a instaurar unha tiranía insólita da porquería e da mugre. O venres pasado dúas cadeas televisivas privadas, Antena 3 e Telecinco, competían cara a cara por obter o primeiro posto nas listas da bazofia. En Antena 3 denunciábanse os malos tratos dun actor a unha cantante. Pregúntome qué sentirán as mulleres en verdade maltratadas cando estes asuntos chegan a un programa desta índole. De fondo, unha leve melodía facía máis transcendente o decorrer do espazo. En Telecinco, dúas señoras A e B, que foron parella e deixaron de selo (coa salvidade de que a señora A estivo en coma por mor dun accidente acompañada da señora B), botábanse na cara as desventuras e as chanzas do seu amor. Falaron de infidelidade. A señora A pediu que B tivera o destino que en realidade merece. B, parece ser, díxolle algunha vez a A que o seu destino xa lle regalara o que merecía había tempo: cando sufriron o accidente e a señora A, que acompañaba á señora B, que conducía, quedou en coma e con múltiples placas metálicas na cabeza, desfigurada e moribunda. Non é ficción. Estes son espazos que algúns xustifican como ocio: «Se trata de un programa de entretenimiento», Jorge Javier Vázquez (¿presentador? ¿periodista? ¿que?), La Voz, 25 de octubre. É a nova España negra. Que continúen na programación televisiva episodios desta calaña, miserable e infame, define ao país. Non é a España de «charanga y pandereta» de Machado, estúpida pero inofensiva. Tampouco, evidentemente, a España preparada da que falan os políticos que consenten esta humillación. É a España, reitero, onde a razón e a cultura perderon. España de porquería e bazofia e mugre. En definitiva, a España da inmundicia.

DE BAR EN BAR, Xosé Carlos Caneiro

Bon Jovi - We weren't born to follow

Visit msnbc.com for Breaking News, World News, and News about the Economy

Invasion

"When you get sick, it starts out with a single bacterium, one lone nasty intruder. Pretty soon, the intruder duplicates, becomes two. Then those two become four. And those four become eight. Then before your body knows it, it's under attack. It's an invasion. The question for a doctor is once the invaders have landed, once they have taken over your body, how the hell do you get rid of them? What do you do when the infection hits you, when it takes over? Do you do what you're supposed to and take your medicine? Or do you learn to live with the thing and hope someday it goes away? Or do you just give up entirely and let it kill you?"

Our Ocean Wonderland - Vaccuship and aerial trawler

How will we fish in the future? Find out about the revolutionary ways we can deal with empty oceans... or not.