Retomando vellos hábitos

Un costume que temos moitos é o de ler as cousas que escribimos tempo atrás. Eu, por exemplo, acostumo ler as entradas do Fotolog; Raquel, que escribe en diarios, pois lerá o seu diario. Facéndoo, eu río tanto que me caen as bágoas; Raquel supoño que sorrirá, porque escribirá cousas bonitas (: (supóñoo porque non nolo deixa ler, evidentemente).

E foi iso o que me fixo escribir isto: que dentro de dous anos non recorde as cousas simpáticas que están pasando estes días. Porque me encanta pensar "Pero que ben o pasabamos en 4º!" e porque odio non poder dicir o mesmo de 1º de Bach (nese tempo xa non utilizaba o Fotolog e xa non recordo).

Unha cousa parecida a esto que intento recuperar xa a estou a facer no Facebook, recompilar frases simpáticas. Pero non é o mesmo, non? Non é o mesmo poñer simplemente unha frase (que xa sei que se é unha frase "lexendaria" se recorda o seu momento claramente) que explicar o contexto, por dicilo dalgunha maneira.

Só espero que isto saia adiante; supoño que só depende de min (e do típico comentario "fotologuero": "haberá que atualisar, non?!" :D).

Pois creo que para comezar estaría ben recordar a clase de Química. As clases de Química xa acostuman ser bastante produtivas en canto a chistes malos. Pero se lle sumamos sono, cansanzo e fame, a cousa cruza os límites, chegando a ver gracioso que sexan as 13:14 (por iso de que sexan números consecutivos), e logo "Pois cando sean as 12:34 xa chocheas", e "Son as 13:31^^" "..." "Que é capicúa!! ^^"; isto, isto ou isto; e ser capaz de dicir "Potasa, como Mr. Potato!!!!", "Pota-xa", "Por que ao NaOH se lle chama sosa se é unha sal?", "Sabes como é a fórmula da enerxía libre de Gibbs? ^^ AH-TAS!! ^^" ou cantar "Bate que bateeee, hidróxido de sodioo, bate que bateee" mentres axitamos o calorímetro; tamén cousas como "Bueno, e como funsiona o calorímetro?" "...Noemi... eso é un termómetro....".

Lía antes no Fotolog que, cando preparabamos a confirmación, a catequista nos mandaba dicir cousas polas que merecía a pena vivir. Pois eu creo que por momentos así xa merece a pena (:

Hoxe fai un ano...

Acábaseme de ocurrir iso. Que que me pasou no día de hoxe o ano pasado. E supoño que en momentos como este é cando me alegro de que unha tempada da miña vida fora adicta a Fotolog. Pois o ano pasado por estas datas andaba eu enganchada a Chuck e vese que un pouco estresada cos exames. Recordaba un exame de Galego, o de cando me rompeu o teclado. E vese tamén que estaba preocupada polo libro de Bioloxía, que aínda non me chegara (pero xa fixera un exame?), ata tal punto que tiña pensado escribir tres libros: A outra Lola a Recamana, O fantasma do alcalde e A maldición do libro de Bioloxía. Á fin e ao cabo, as cousas non cambiaron moito. Non estou enganchada a Chuck porque perdín a pista de cando estreaban a segunda temporada. Aínda vin un capítulo o venres en Calle 13. Que si estou agora estresada cos exames? Pois non sei. Digamos que o de Historia do mércores non me atrae moito... Pero sempre hai días para desconectar, aínda que só sexa un pouco. Como o día que fomos facer o traballo de Xeoloxía a Corrubedo.
Ei, que temos que facer a enquisa!