pobre pequeno insomne,
que sabe de memoria os contos de legumes e princesas
e os nomes das ovellas todas
e por iso le poemas de amor, para que o arrolen
non ves que non podemos saír?
non oes a praia baixo a nosa casa?
que por deitar eu a cabeza no teu peito
o mar andou detrás da lúa para atoparnos
e así, chegou ata as lousas da quintana
onde agarda todas as noites para separarnos
e levarme dentro
ao sitio do que eu veño
e pálidas, as horas de berenguela acompañan a marea
que só descansa co sol do mediodía.
así foi o océano na cidade
-conteiche. ata que quedaches durmido.
e batía forte na fonte dos cabalos.
Berlín, María Lado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario