Esquecer.

A xente non sabe perdoar. Míranse á cara e aceptan as disculpas, pero non esquecen. Lorena deulle cun avión de papel a Joserra na cara e díxolle que grazas a iso fora o mellor día da súa vida. Joserra perdoouna, pero segue a recordallo sempre que pode. 

Esquecer é máis difícil do que parece. Cando está o esquezo polo medio, rara vez se consegue o que se propón: non se quere deixar de recordar cousas pero o cerebro humano non está preparado para funcionar durante tanto tempo; quérese deixar de recordar pero o cerebro humano traballa a traizón e prefire que aprendamos da experiencia.

Definitivamente, o cerebro non é unha maquina perfecta. Se o ser humano é como é, se comete os seus erros característicos, é pola forma de traballar o cerebro. E non son só erros, moitas veces acabamos por convencernos a nós mesmos de que algo é certo. Atamos cabos e, onde había discrepacias, vemos evidencias. Como a quen se lle dixo que dous famosos eran irmáns e terminou por atoparlles semellanzas. Ou aos que se lle dixo que "os de Ciencias eran máis listos que os de Letras" e agora veno tan certo como o chan que pisan. Unha imaxe que aparece tras romper o espello que se interpoñía entre ela e o seu observador.

En realidade, eu non recordo quen me dixo que "os de Ciencias eran máis listos que os de Letras", pero supoño que estas cousas non as invento eu. No fondo (moi no fondo, supoño), sei que non somos diferentes. Ben, diferentes si, pero non uns mellores ca outros. Iso si, imos nós máis preparados, en canto a coñecementos tanto de letras como de ciencias. 

De todas formas, non está ben xeralizar. Por exemplo, hoxe Raquel, estudante de letras purísimas, asistiu á clase de Bioloxía; outra cousa é que soubese facer os problemas de xenética... pero iso xa é outro conto ;)