Impinxidela.

Equipo de redación da Impinxidela (2008-2010)

Un pracer traballar con vós! :)

Darlle vento a unha revista.

Estes días andamos a preparar a sección estrela da Impinxidela '10. Hai dous anos foron os "Parecidos razonables"; o ano pasado, os "Babyprofes"; e este ano son os "Profesores de película!". 

Resulta que os poñemos de un en un diante dunha pantalla branca, mirando sempre ao infinito ("ponte así, mirando ao infinito"), e lles sacamos un par de fotos. 
Están a participar bastantes. Algúns nin saben que imos facer pero déixanse sacar a foto igual.

Moitos séntense artistas ("Pose en plan profe ou en plan artista?", "De frente ou medio ladeada como unha artista?"). A outros tantos dálles a risa ("Buf! Espera que me dá a risa! HAHAHAHA... vale, xa está.", "Mira, Elvira se está riendo!", "No te rías porque entonces me río y ya no me sale!", "Mira la otra como se parte el culo..."). Algúns vense sacando fotos de carné, ou incluso no cárcere! ("Primeiro de fronte, logo de perfil. Isto é como no cárcere."). Están os tímidos ("Pero hai que poñer posturiñas?", "Veña, acaba rápido que a min non me ghusta sacarme fotos"), os hiperactivos ("A ver como me poño? De pé? Sentando? De rodillas?"), e, sobre todo, os coquetos ("Mi nariz de Cleopatra que salga bien afinada", "Como queda mejor? Con gafas o sin gafas?", "Sacádeme ghuapo, eh?", "A ver, vámonos poñer un pouco guapos" ou "Sácame o lado bo, eh?").

A verdade é que resulta bastante divertido. Porque non son só as horas que pasamos facendo este tipo de cousas, senón tamén as bromas que se fan despois. Como a da Física.

- En Física é importante saber despexar.
- Como os pilotos!
- Pero en Química as matemáticas son moi sinxelas. Vedes? Despexo aquí e xa está.
- É unha pena que Luís non sexa Buzz Lightyear.

Pode ser que non se entenda, pero as clases de Química son as que máis probabilidades teñen para que xurdan bromas sen sentido que non se entenden dende fóra. 
E vale que hai que traballar un chisco, pero sabendo o que nos rimos, sorpréndeme que ninguén máis se anime a facer estas cousas e preocúpame que para o ano ninguén se encargue delas.

A felicidade e os cortes de dixestión

Así, a simple vista, unha pode chegar a pensar que que isto vai de que me dou por me poñer a deducir a relación entre a felicidade e os cortes de dixestión. Iso xa é obvio: se che dé un corte de dixestión, non eres feliz, polo menos nese instante.

Pero non, isto vai de que me tocou realizar a enquisa sobre a felicidade para a Impinxidela. A idea tívoa Nacho, dunha reportaxe así, coma esta, sobre Bután e a súa Felicidade Interior Bruta. Agora a nosa intención é calcular a FIB no instituto. E entre unhas cousas e outras comezo a preguntarlles se son felices.

Raquel, David e Lorena son felices; Noemi non o é. Así que un 75 % do Leliadoura é feliz. Pola miña cabeza empezan a pasar preguntas, aparentemente sen sentido, pero que no fondo (moi no fondo) poden ter relación con esta felicidade. A primeira delas fracasa: nin Raquel, nin David, nin Noemi, nin Lorena foron algunha vez ás setas. A segunda ten un éxito parecido: a Raquel faina feliz a comida (por iso anda repartindo caramelos de menta, para compartir a súa felicidade ;D) pero a Noemi non. A xente comeza a fartarse das miñas preguntas ("Estasme preghuntando todo o que che pasa pola cabesa?!") e nun intento por sacar a flote a miña primeira teoría, busco un último suxeito para o meu estudo preliminar: "Toxo, ti eres feliz?" "Mujer.... pues sí." "E vas ás setas?" "Uf! Asíii de veces!". Estas preguntas, que non cumpriron o seu obxectivo, conseguiron que non fixeramos nada en toda a clase de Bioloxía. Foi así un pouco como o refrán "Se un non quere, dous non discuten", só que neste caso, non quería dar clase ningún dos dous. Así que estivemos a contar contos, contos que levaron a dúbidas como "Por que doen as tempas cando bebes algo frío?", "Por que temos sono pola noite?" ou, a que vai a ser un dos temas desta entrada, "Existen os cortes de dixestión?". Vale, que se o pensas un pouco pode resultar unha pregunta estúpida. Eu tampouco mo propuxera, só o fixen cando Lorena se uniu ao grupo "Los cortes de digestión no existen, son los padres".

Eu non coñezo a ninguén ao que lle dera un corte de dixestión, tan sequera coñezo a alguén que coñeza a outro alguén ao que si lle dera. Normal que me pregunte este tipo de cousas.

Pois ben, se che interesa, resulta que si que existen, e prodúcense máis ou menos así:
1. Durante a dixestión o sangue atópase principalmente arredor do estómago e dos intestinos (por iso entra soniño despois de comer, porque diminúe o fluxo de sangue do cerebro);
2. A temperatura corporal diminúe cando nos metemos na auga do mar (a nosa refrescante e atlántica auga do mar), pero esta temperatura tense que manter a 37º C, polo que o corazón "vese obrigado" a bombear sangue á pel;
3. Se o corazón envía sangue á pel, diminúe a cantidade de sangue implicada na dixestión, de aí que esta se interrompa.
As consecuencias dun corte de dixestión van dende un mareo ata a morte, pasando pola perda de conciencia e cousas derivadas.

Así que xa sabes, se queres ser feliz e ter un FIB alto, faille caso a túa nai cando che diga que non te metas na auga despois de comer ;)

Festival de variedades

Noraboa a todos polo traballo ben feito!
Aos de Thriller: ademais de quedar bonito, pasámolo ben preparándoo (:
E aquí, o Festival de Variedades do día 12 Ü

Luscofusco

:D