Acabo de ler sobre un estudo da Universidade de Chicago, que di que os alumnos que escriben os seus medos antes dun exame sacan mellores puntuacións. Ben, eu non o vou facer porque queira sacar mellores puntuacións, senón porque neste momento son incapaz de estudar e creo que dalgunha maneira pode ser últil.
Sabes cando se che acumulan demasiadas cousas? Non me refiero a traballos, exames ou cousas desas. Digo pensamentos, sentimentos, pasaxeiros escuros; como prefiras chamarlles. Ao principio déixalos estar, porque non son moitos e non pesan. Pero agora mesmo eu estou tan saturada que non podo nin pensar.
Si, sei que foi iso a gota que colmou o vaso. E sempre que penso nesa frase, recordo aquel libro sobre a guerra civil e uns nenos exiliados en Rusia (ou así) que dicían "si, pero a gota que colma o vaso, sempre deixa o vaso cheo". Pois este é outro pasaxeiro escuro: que vou seguir co vaso cheo ata sabe deus cando.
E non quero ánimos, porque sei que os ánimos non van servir de nada. Como non serve para nada mercar boliños nas pastelarías, beber tilas, respirar profundamente durante máis de dez minutos, ou mirar para os apuntes e preguntarme por que me pasa isto a min.
Sabes do que estou falando?
E non me mola nada que a entrada máis longa dende hai... non sei, moito, sexa tan deprimente e estupidamente sen sentido.
1 comentario:
Elvirillo... ):
jampro
Publicar un comentario