OUFF

Dá gusto ter días como o 5 de outubro de 2010. E volver aos días de instituto, ver a David despois de tantísimo tempo, pasar outro día con esas persoas e recordar bos momentos dos tempos de antes (vale, que iso facémolo sempre que nos reunimos, pero son sempre momentos especiais). Ata mereceu a pena a camiñada baixo a chuvia de pola mañán e a nostalxia de pola tarde, non gañar ningún premio do OUFF e si, sobre todo, non ir á clase. Porque vale, que hai que ir, que é moi importante non ter faltas. Pero non sei, volvo dicir o mesmo, non perdo un día así.