A vida é como unha flor: por abraiante que sexa a súa beleza, tarde ou cedo acaba por murcharse.
O efémero da nosa existencia é o que nos empuxa a aprobeitar ao máximo cada instante, pois somos conscientes de que ao final todo o bo remata.
E aquilo que máis amamos remata para ser arrebatado sen consideración algunha aos nosos sentimentos.
Nun mundo onde os bens materiais son efémeros só queda a posibilidade de agarrarnos ao máis sólido e durareiro…
2 comentarios:
Ese é un tópico, que usa ahi un señor... non sei cal era, Gongora ou asi quen sabe.
Moi bonitos os textos, e asi me justa que lle poñas titulos :D
Vistes como ahora son SugarplumAyshel :D? :D
Publicar un comentario