Moita ciencia e moita veracidade, pero ao final acabamos saltando o lume de San Xoán para ter boa sorte o resto do ano. Hai quen prefire pedir desexos. Ou quen vai á praia e salta sete olas, e pide sete desexos, xa que está.
E preparamos a auga de San Xoán antes do atardecer; non sei para que é, pero cheira ben. Tamén imos buscar auga á fonte, porque é a auga desta noite a que o cura todo.
E é esta noite cando cremos que todo é máxico, que prende o lume con máis voracidade ca nunca, que intenta falarnos cos seus estalidos, e que as charamuscas nos comunican co máis alá.
San Xoán é a noite do lume, das danzas e de cantar ata deixar as gorxas no ceo (ou de como acabamos cantando Irmaus a altas horas da madrugada, sen luz, e sen ter nin idea de que acordes había que poñer na guitarra; o mesmo para a Danza Kuduro (ou Koduro, depende de quen cante), Uno más uno son siete e ducias de cancións máis).
No hay comentarios:
Publicar un comentario