Somos da xeración da proba e o erro. É verdade. Só lin un libro de instruccións na miña vida: o da calculadora, para saber para que servían tantos botonciños.
Pola contra, meu pai non me deixou utilizar o reprodutor de música do coche ata que el leu o capítulo correspondente.
Neste tema, coma en moitos outros, haberá gran variedade de opinións. A min sempre me dixeron que dos erros se aprendía mellor. Cando lle cortei as follas a aquela planta cunhas tixeiras e morreu ao pouco tempo, comprendín que non se lle poden cortar as follas ás plantas. Cando movín o cable vermello da CPU e todo comezou a vibrar, souben que a ese cable non se lle pode tocar. Cando aquel coche se puxo a pitar coma un tolo para que me apartara, dinme conta de que non me podo parar a mirar o reflexo do ceo nas pozas do centro de Santiago.
A verdade é que cos aparellos electrónicos e todo moito máis sinxelo. Se eu quero que reproduza música, pulso un botón. Que non reproduceu música? Pois pulsamos outro!
Que si, que pode ser que moitas veces as cousas se estropeen por este costume meu. Pero se sirve para afianzar a miña opinión, cando lin o libro de instruccións da calculadora, non aprendín nada novo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario