Proba e erra.

Somos da xeración da proba e o erro. É verdade. Só lin un libro de instruccións na miña vida: o da calculadora, para saber para que servían tantos botonciños. 

Pola contra, meu pai non me deixou utilizar o reprodutor de música do coche ata que el leu o capítulo correspondente. 

Neste tema, coma en moitos outros, haberá gran variedade de opinións. A min sempre me dixeron que dos erros se aprendía mellor. Cando lle cortei as follas a aquela planta cunhas tixeiras e morreu ao pouco tempo, comprendín que non se lle poden cortar as follas ás plantas. Cando movín o cable vermello da CPU e todo comezou a vibrar, souben que a ese cable non se lle pode tocar. Cando aquel coche se puxo a pitar coma un tolo para que me apartara, dinme conta de que non me podo parar a mirar o reflexo do ceo nas pozas do centro de Santiago. 

A verdade é que cos aparellos electrónicos e todo moito máis sinxelo. Se eu quero que reproduza música, pulso un botón. Que non reproduceu música? Pois pulsamos outro!

Que si, que pode ser que moitas veces as cousas se estropeen por este costume meu. Pero se sirve para afianzar a miña opinión, cando lin o libro de instruccións da calculadora, non aprendín nada novo.

It's who you're with.

What you do with your life is just one-half of the equation.
More importantly it's who you're with when you're doing it.

Post Grad.

A luz vese?

Vaia pregunta. Eu, automaticamente, mirando para as lámpadas, respondín que si, que claro que se vía. E el dixo que non, que viamos as cousas que a luz alumea. Claro, claro que si, que ten razón. Pero inmediatamente el di que non. Que iso é o que pon na gran marioría de foros da Rede. Exactamente: "a la luz la utilizamos para ver los objetos que ella ilumina" e outras frases que veñen a dicir o mesmo. Si, comprobeino. 

Máis tarde explicou que a luz si que se ve. Vemos a luz que reflicte nos obxectos e penetra nos nosos ollos. 

E con todo isto que dicir que os seminarios de Técnicas Básicas veñen sendo case todos bastante entretidos e interesante. Outra cousa é que teña ganas de ir ás prácticas, que son ás nove da mañán! E levo cinco meses con horario de tarde!

Sábado, 3:45.

Eu non paro de rirme e Fátima vai no baño. Pero non vai vomitar. Acórdaste cando puxeron Muse aquí? E Kings of Leon? E Fátima volve do baño. Xa chamou a nai de Lorena e ahora vai no baño. Que non lle rouben o móbil, disque. E Fátima que conta? E ti que contas Fátima? Está ben pero encóntrase mal. Eu tamén estou ben pero vexo o mundo con arcoiris. Pídelle unha de The Killers. Non está o de sempre. Ti onde cres que foi? A un sitio cerca. E non hai cobertura. Imos pronto. Hai un sorriso e eu creo que é unha muller.

Espero que non volva a me dar por escribir a esas horas da noite. Espero.

Benestar animal.

E dende onte sigo a pensar en como é que as leis do Estado protexen máis aos animais en experimentación que ás propias personas. Ben, pode ser que non sexa así, pero chamoume moitísimo a atención que foran aqueles 5 os requisitos a cumprir na vida destes animais.

Despois de anos escoitando a xente queixándose do uso de animais na investigación, sorprendeume que exista unha longa historia lexislativa nese tema.

Xa sei que é posible que estas leis non se cumpran na gran maioría dos laboratorios, pero gústame confiar en que existen persoas con ética laboral e sentido común. Non como estas rapazas que citaba o Doutor, que aseguraban que "los animales no sufren porque no tienen alma".