Xacobeo 10.

Si, probablemente fose un dos mellores espectáculos do ano. 

Hai un amigo en min.

Posiblemente sexan unhas das mellores películas da nosa infancia. E si, posiblemente a terceira parte sexa unha das mellores películas de animación destes anos :)

Mika.

Onte foi un bo día. 

Comezando polo incidente da mañán, cando espertamos ás sete pensando que eran as once e nos erguemos ás dez e media pensando que eran as dúas. Claro, despois todo tuvo sentido: por que comezaba a tocar as campás as sete da mañán, como era que tocaba a misa tan tarde e que facía a banda pasando a esa hora. Nota para o futuro: cando se lle quita a batería ao móbil de Lorena e se volve encender, pon unha hora que non é a real.

E seguindo pola aventura da tarde. Íamos a Vigo, a ver a Mika. Unha das mellores cousas é que unha vez chegaramos á estación de tren de Vigo, non tiñamos nin idea de como se ía a Castrelos. Supoño que o que fixemos foi o normal cando non se coñece unha cidade: buscar un mapa e despois andar. E nós andamos máis ou menos dez minutos, ata atopar unha parada de autobús pola que pasara unha liña que nos levara por Castrelos. Unha señora indicounos cal era o que tiñamos que coller pero despois unha moza mandounos subir en outro. Sabíamos que tiñamos que baixar na Praza de América, pero non sabíamos cal era, así que fomos mirando o nome dos párkings, non fora a ser que houbera un que se chamara "Párking América" ou algo semellante. Pero non, desandamos o que andaramos ata a parada de bus e demos voltas por Vigo ata que Fátima viu nunha parada que había un autobús que ía por Castrelos. Baixamos na parada seguinte e veu un bus que nos levou ata o parque.

Cremos que collemos autobuses de máis, que o primeiro posiblemente fora tamén por Castrelos e que dende onde collemos o segundo ata o parque non había máis de cinco minutos a pé. Pero non nos arrepentimos: polo menos nos autobuses había aire acondicionado.

Chegamos ao auditorio, puxémonos á fila e merendamos. Unha mamá díxonos que nunca fóramos mamás, e que era mellor cambiar de fila. Cambiamos de fila e esperamos. Tres horas despois entramos, e unha hora despois chegou el. E encheu o sitio de luces e música e alegría e diversión e simpatía e maxia e de Happy Endings.

Recordando bos momentos.

"Vengo aquí a hablar de mi libro"

Jónsi - Go do.

We should always know that we can do anything.

Verémonos o día 27 :)