Aínda non me podo crer que estea escribindo esto. Despois dun mes sin poder acceder a calquera páxina relacionada con Google (incluída esta), así, derrepente, entrame o blog de Lorena, e entra o meu tamén e.... que alegría!! XD
Esta primeira entrada (despois de autocurarse o ordenador) vai por miña prima Mari e polas risas que nos botamos na voda de Patri =)
3 comentarios:
Unha foto moi... bonita... xDDD
:)
Temos os blogs abandonadiños...
Gracias, moooitas gracias por adicarmo curmansiña "pequena" (¿quén é a pequena das dúas?, jeje). A verdad é que me rin un cacho contigo. Bueno, máis vale tarde que nunca, como cada vez que pasaba por aquí non había novedades tardei un pouquiño en volver visitarche e topeime con esta sorpresa. En fin, que thanks pola adicatoria e... parece que está vivo e nos quer zampar ela a nós pero... pobriña... ¿onde vai xa? jeje.
Moitos bicos curmán.
Publicar un comentario